Сяргей хахаль, SMM-спецыяліст «Белгарад - гэта цікава»

Ужо цэлы год мы публікуем гісторыі Белгародскай прадпрымальнікаў. Каб пазнаёміць патэнцыйных чытачоў з нашым сайтам, мы вырашылі заняцца прасоўваннем гурта «Бізнес-хаты» у сацыяльнай сетцы Вконтакте. Набыўшы трохтомнік Айн Рэнд «Атлант расправіў плечы", мы сталі выбіраць рэсурс для апублікавання паста з розыгрышам кніг, якія на працягу доўгіх гадоў не пакідаюць абыякавымі прадпрымальныя розумы. Выбіраць, за нікчэмнай драбніцай варыянтаў, нам прыйшлося хвіліны тры, па сканчэнні якіх мы ўжо тэлефанавалі Сяргею Хахалеву. Сяргей - адзін з лепшых айчынных спецыялістаў па прасоўванні ў сацыяльных медыя, стваральнік самага буйнога супольнасці ў рэгіёне «Белгарад - гэта цікава». Таму мы з жыццёвай прагматычнасцю вырашылі ўзяць інтэрв'ю ў прафесіянала IT-маркетынгу, даведаўшыся яго сакрэты паспяховага SMM, а наўзамен Сяргей велікадушна пагадзіўся апублікаваць наш розыгрыш «Атлантаў».

Сяргей, раскажы пра сябе, што рабіў, як пачынаў працаваць?

Мне 24 гады, я нарадзіўся і вырас у Белгарадзе, у мяне сярэдняя адукацыя - скончыў 9 класаў, паступіў у Індустрыяльны каледж, але праз год зразумеў, што вучоба мне не вельмі цікавая і кінуў. Хацелася займацца нечым больш значным, пачаць зарабляць грошы.

Наогул, імкненне да фінансавай незалежнасці ў мяне з'явілася яшчэ раней - у 7-8 класе я хадзіў па кватэрах, прапаноўваў інтэрнэт і кабельнае ад «Камтэл-ТВ», за кожную заяўку на падключэнне давалі бонус. Яшчэ тады мне падабалася кампутарная гульня Lada Racing Club - гонкі на машынах Автоваза, я зрабіў для яе фанацкі сайт на платформе uCoz (бясплатная платформа-канструктар сайтаў - заўв.), Неўзабаве са мной звязаліся распрацоўшчыкі гэтай гульні і прапанавалі даць трохі грошай за працы. Я ўзяў у мамы банкаўскі рахунак, куды ёй неўзабаве пералічылі 10 тысяч рублёў - яна вельмі здзівілася, што я змог зарабіць грошы ў інтэрнэце праз мадэм па картках.

Потым у мяне з'явілася гарадская лакальная сетка, у ёй быў створаны Белгарадскі форум, праз яго я вырашыў збіраць сходкі людзей з сеткі ў рэале. Цяпер такога ўжо не ўбачыш - мы збіраліся па 200 чалавек у парку і абмяркоўвалі падзеі з таго ж форуму.

Падчас сваёй нядоўгай вучобы ў каледжы я захапіўся арганізацыяй мерапрыемстваў. Тады толькі зараджалася мода на рэп-канцэрты, і мы з сябрамі арганізавалі вялікі канцэрт, у ліку выступоўцаў быў Noize MC. Зала Цэнтра моладзевых ініцыятываў забіўся бітком, за вечар мы сабралі каля 800 чалавек.
Я атрымаў 70 тысяч рублёў чыстымі - у 16 ​​гадоў гэта былі проста нерэальныя грошы.

Гэта сапраўды крута, на што вырашыў выдаткаваць заробленыя грошы?

Пазней мы арганізавалі другі менш ўдалы канцэрт, ўкладвацца ў трэці я адмовіўся, а сябры арганізавалі, але даўно згарэлі і таксама кінулі гэтую справу.

Мама купіла мне на дзень нараджэння Canon 400D, з якім я стаў працаваць фатографам. Люстраных фотаапаратаў і фатографаў у той час было даволі мала. Я ладзіў дзяўчынкам фотасесіі, браў з іх па тысячы рублёў, заробленыя грошы адкладваў. Праз трохі часу, дзякуючы накапленняў i грошай з канцэртаў, змог купіць сабе прафесійны фотаапарат Canon 5D Mark II.

Як бацькі паставіліся да таго, што ты кінуў вучобу?

Вельмі дрэнна - мама да гэтага часу хвалюецца, што ў мяне няма вышэйшай адукацыі, лічыць, што гэта яе промах - недагледзіў. Прывітанне, мам! У мяне ўсё добра! Сваякі пытаюць пра дыплом, пераконваюць у тым, што трэба вучыцца, але я да гэтага часу не разумею, што рабіць з гэтым дыпломам. Я не праціўнік адукацыі, але мне здаецца, што калі ў цябе ёсць мэта, то ўсё і так атрымаецца. Не хачу нікога пакрыўдзіць, але некаторыя хлопцы, з якімі я пачынаў вучыцца ў каледжы, цяпер прыносяць мне піцу ці мыюць машыну. Дарэчы, палова работнікаў белгарадскага Макдоналдса - людзі з вышэйшай адукацыяй, але пра гэта пазней.

Зараз я б хацеў атрымаць вышэйшую адукацыю, але толькі не ў Белгарадзе, магчыма Маскве ці Піцеры. Думаю, што вагаўся б паміж журналістыкай або праграмаваннем.

Ведаю, што ты не так даўно ажаніўся, у які момант адбылася першая сустрэча з жонкай?

Як бы гэта пайшло ні гучала, але я пазнаёміўся са сваёй будучай жонкай Аняй ў начным клубе - з тых часоў пачалі размаўляць, сустракацца. Яна мяне дапаўняе і вельмі дапамагае па жыцці, усё, чаго я дамогся, звязваю з ёй. Яна развівае мае ідэі і прыбірае ступар - мы сапраўдная каманда.

Праз некаторы час пасля нашага знаёмства я паехаў удзельнікам на форум Селігер, праз год адправіўся туды ў ролі відэааператара - паабяцалі добра заплаціць, я сказаў Ані, што вярнуся праз 2 месяцы і прывязу буйную суму, але ў выніку так атрымалася, што грошай ніхто не даў , пасля гэтага я зразумеў, што лепш працаваць па перадаплаце.

Пачаў шукаць стабільнасць?

Па вяртанні з Селігера я доўга не мог знайсці сабе месца, перабіваўся дробнымі заробкамі, калі ў Белгарадзе адкрыўся Макдоналдс, мы пайшлі туды працаваць разам з Аняй. Гэта была мая першая запіс у працоўнай кніжцы, было вельмі цікава паглядзець на тое, як функцыянуе велізарная карпарацыя знутры, запазычыў для сябе шмат ідэй. Пайшоў, бо праз паўгода ўсіх пачалі падвышаць да мэнэджараў, а я неяк застаўся ў баку, ды яшчэ і галіцца трэба было кожны дзень - дастала.

І тады ты вырашыў рэзка памяняць род дэталёвасці, стварыўшы ўласнае СМІ на базе сацыяльнай сеткі?

Не зусім. Паўгода я штурхаў лынды, займаўся фрыланс ў інтэрнэце, Аня ўвесь гэты час стаяла ў Макдоналдсе і ўжо недвухсэнсоўна намякала, што пара б мне знайсці працу. У снежні 2011 года я выйшаў у якасці фатографа на мітынг нязгодных з вынікамі выбараў у Дзярждуму. Не памятаю, для якога выданьня я павінен быў зрабіць гэтыя фатаграфіі, але добра памятаю, што мяне і астатнюю прэсу тады «затрымалі».

На мітынгу мне давялося пазнаёміцца ​​з Іллёй Лочкановым (стваральнік навінавага партала belive.ru - заўв.), Ён запрасіў мяне працаваць у новую студыю інтэрнэт-маркетынгу «звышновай». У пастарунку ў нас з'явілася ідэя стварыць навінавую групу Вконтакте, таму што пераважная большасьць Белгародскай супольнасці былі падобныя на дошку аб'яваў для людзей, якія шукаюць лёгкай кахання.

Напэўна, з-за крыўды на такі зварот з прэсай мы захацелі развіць ці ледзь не апазіцыйную супольнасць, на якое ўсе будуць падпісаныя, а калі што - дамо кліч: «Выходзьце на плошчу!». Гурт назвалі «Белгарад - гэта цікава» - назва ўзнікла само сабой, бо ў горадзе сапраўды адбываецца шмат цікавых падзей, пра якія ніхто не пісаў. Рэгіянальныя СМІ даюць справаздачу аб надоях і зборы збожжавых - мяне заўсёды гэта дзівіла, бо масавай аўдыторыі такая інфармацыя малацікавыя.

Стала быць, пачалі развіваць групу на пару з Лочкановым?

У нас атрымалася свайго роду СМІ, ды, на першым часе дапамагаў Ілля, на якога я пачаў працаваць. Крыху пазней да нас далучыліся Вова Корнеў (аўтар у fonar.tv і go31.ru - заўв.), Люба Шаталава (аўтар у belpressa.ru - заўв.) І Марына грэцкі (карэспандэнт ТРК «Свет Белогорье» - заўв.), У нас сфармавалася рэдакцыйная палітыка, якой мы прытрымліваемся да гэтага часу. Было вырашана пісаць навіны так, каб яны былі зразумелыя ўсім. Я заняўся рэкламай суполкі, стараўся прыдумляць нейкія геніяльныя пасты, якія б сабралі шмат лайкаў і репост.

У маі 2012 у «звышновай» пачаліся фінансавыя праблемы, і я вырашыў звольніцца. Практычна адразу атрымаў прапанову ад Фёдара жорнамі з «Фабрыкі інфармацыйных тэхналогій» стаць SMM-щиком для запуску 2do2go.ru ў Маскве. Атрымалася так, што мы, седзячы ў Белгарадзе, развівалі групы ў соцсетях для Масквы. Прыцягнулі ўвагу многіх людзей, сталі абганяць канкурэнтаў, але ўжо ў лістападзе мы пачалі разыходзіцца ў поглядах на прасоўванне і вырашылі расстацца.

На той момант група «Белгарад - гэта цікава" існавала ўжо год і тады, як належыць, усім, хто ёй займаўся, захацелася грошай. Але грошай асабліва не было, таму вырашылі кінуць гэта няўдзячная справа і праца над групай спынілася прыкладна на 4 месяцы. На той момант у групе было каля 20 тысяч падпісчыкаў, большая частка з іх з гонарам вытрымала гэта выпрабаванне і захавала адданасць БЭИ.

Калі мы пачалі прымаць заяўкі на рэкламу, адразу вырашылі, што ўсю рэкламную інфармацыю будзем пісаць самі і рабіць прыгожы тэкст у сваім фармаце. Калі нам не падабаецца, то што мы рэкламуем, то гэта будзе не цікава і аўдыторыі. У нас ніколі не было рэкламы паслуг дома, перапродажаў тавараў з Кітая і тых рэчаў, што забароненыя правіламі сацыяльнай сеткі - цыгарэт, алкаголю і іншага.

Як наогул адбывалася цэнаўтварэнне на рэкламу ў групе?

У першую чаргу зазірнулі ў прайсы канкурэнтаў. Ў Белгародскую групах было ўсё вельмі сумна - бралі па 50 рублёў за пасаду, людзі, па сутнасці, працавалі за шакаладку. Нам гэта вельмі не падабалася, але мы змаглі змяніць сітуацыю. Пачалі з 200 рублёў, а цяпер кошт у нас вышэйшы за сярэдні, ніхто не бярэ столькі за рэкламу ў рэгіянальным супольнасці.

Неабходна, каб група давала заробак - гэта дапамагае прасоўваць супольнасць. На «Белгарад - гэта цікава» дагэтуль траціцца шмат грошай, у асноўным яны сыходзяць на таргетаваць рэкламу і прома пасты. У горадзе па-ранейшаму ёсць неахопленых аўдыторыя, кожны дзень у БЭИ ўступаюць у сярэднім ад 50 да 100 чалавек, якія толькі-толькі пра нас даведаліся.

Дзённай ахоп аўдыторыі ў нас прыкладна 30-40 тысяч чалавек, менавіта столькі людзей бачаць навіны, якія мы размяшчаем за дзень. Месячны ахоп знаходзіцца ў раёне 130-140 тысяч - такога няма ў мясцовых навінавых сайтаў. Па-мойму, сярэдні цэннік у 1500 рублёў на пост сваю цану адбівае цалкам.

На першым часе для раскруткі «Белгарад - гэта цікава» выкарыстоўваліся боты або накруткі?

Я прыхільнік «белых» механік - па-іншаму нецікава, весялей ня накручваць. Першапачаткова была ідэя купіць гатовае супольнасць, а потым яго развіць, але дамовіцца не атрымалася, таму вырашылі рабіць усё з нуля.

Першыя навіны былі, напэўна, не вельмі цікавымі і хвалюючымі, таму не змаглі сабраць шмат лайкаў і каментароў. Так, мы раскідалі спасылку па сваіх сябрах, рабілі репост на свае старонкі, але гэта не прынесла прыкметнага выніку.

Потым была навіна са страшным ДТЗ на праспекце Багдана Хмяльніцкага, яна зацікавіла ўжо куды больш людзей, сабраўшы 6 репост. Мне не вельмі падабаецца гэта прызнаваць, але большую частку сваіх падпісчыкаў «Белгарад - гэта цікава» атрымаў дзякуючы чужога гора. Колькасць аўдыторыі змянялася скокамі, як толькі ў горадзе ці краіне пачыналі адбывацца нядобрыя рэчы.

Падчас здарэння з Сяргеем Помазуном мы трымалі сувязь з прэс-службай МУС, аператыўна размяшчалі ў сябе зводкі аб перасоўваннях забойцы. На наступны дзень разам з іншымі супольнасцямі мы арганізавалі акцыю памяці, спадзеючыся, што да таго часу «белгарадскага стрэлка» ужо знойдуць, аднак тады ён яшчэ не быў злоўлены, але людзі ўсё роўна сабраліся, хоць і было страшна. Стоячы на ​​плошчы, я трапіў у прамое ўключэнне ў «Пусть говорят» на Першым канале, мяне клікалі і ў студыю, але працы ў той момант і так хапала, таму я адмовіўся.

Рэзкія наплывы падпісчыкаў таксама адбыліся падчас пачатку канфлікту з Украінай і ў той дзень, калі ў Белгарадзе адбыўся захоп банка "Заходні".

Як яшчэ прасоўвалі супольнасць?

Мне вельмі падабалася наша супольнасць, і я хацеў ўсім пра яго расказаць. Так пра нас напісаў маскоўскі часопіс «Афіша», уключыўшы ў артыкул пад назвай «150 самых цікавых старонак». Праз нейкі час пра нас напісала выданне пра стартапа «Цукерберг патэлефануе», цяпер яно называецца «vc.ru». У інтэрв'ю з імі я распавядаў пра тое, як мы з усімі спрабавалі сябраваць і як дрэнна былі развіты ў інтэрнэце іншыя СМІ і афіцыйныя крыніцы адміністрацыі горада ў сацыяльных сетках.

Нам пачалі дасылаць прэс-рэлізы, а на нашы пасты - рэагаваць. У «Бел.РУ" ў той час было 150 падпісчыкаў, нягледзячы на ​​тое, што гэта быў навінавы інтэрнэт-рэсурс, які вельмі шанавалі белгородцы.

Гэта значыць ўзаемадзеянне з уладай ужо наладжана?

Цяпер у «Белгарад - гэта цікава» ёсць некаторая палітычная навінавая позва. Мы ўнеслі значны ўклад у тое, што людзі даведаліся пра тое, што ў горадзе ёсць мэр, чыноўнікі і тое, чым яны займаюцца. Да гэтага можна было спытаць на вуліцы, як клічуць мэра горада і 9 з 10 не адказалі б. Лічу, што такую ​​працу праводзіць неабходна - людзі павінны разумець, як функцыянуе сістэма.

Большасць людзей прывыклі пісаць у каментарах, што ў нас усё дрэнна, вінаватыя чыноўнікі. Тым не менш, чалавек у якога яма ў двары, нічога не зробіць, для таго каб вырашыць гэтую праблему, яго максімум - гэта каментар. Мне вельмі моцна не падабаецца якое існуе ў грамадстве меркаванне, што вакол усё куплена, усе прадажныя і нічога з гэтым не зробіш. Калі хочаш нешта зрабіць - то ідзі і рабі. Дарэчы, пішуць такія каментатары часцей за ўсё з фэйкавых акаўнтаў, мабыць, адкрыта выказаць сваё меркаванне яны баяцца.

Ці патрэбны БЭИ сайт?

Вконтакте мае вельмі вялікую аўдыторыю, але ўсе фарматы туды перанесці не атрымаецца. Мы падтрымліваем Белгародскую журналістыку, публікуючы спасылкі на «Ліхтар», «БелПрессу», «Бел.РУ», «Камсамолку», ды на што заўгодна, дзе ёсць што пачытаць - нам не шкада.
У будучыні я таксама хачу зрабіць свой сайт. Людзям, якія падпісаны на БЭИ, цяпер зручна спажываць інфармацыю, калі сайт з'явіцца, то ён не будзе змушаць іх пераходзіць з кожнага паста па спасылцы, каб прачытаць поўны тэкст навіны. Мне здаецца, што асноўныя навіны падпісчыкі па-ранейшаму павінны атрымліваць з сацсеткі.

Ці атрымлівалася з дапамогай групы зрабіць нешта грамадска значнае?

Так, пачынаючы ад таго, што мы публікуем фота велізарнай ямы на дарожным палатне і яе хутка латаюць і заканчваючы дапамогай уцекачам з Украіны. Мы знайшлі вялікі водгук на гэтую праблему ў супольнасці, аж да таго, што нам тэлефанавалі валанцёры і прасілі спыніцца - дапамога стала падзець няма куды.

Са зборам грошай на лячэнне справы ў групе ідуць інакш - гэтыя просьбы мы амаль ніколі не публікуем. Патрэбныя доказы, што чалавеку неабходна менавіта гэта лячэнне, ёсць сітуацыі, калі грошы збіраюцца на аперацыю ў Нямеччыне, хоць яе могуць зрабіць і рускія лекары, але сваякі пра гэта проста не пацікавіліся, да таго ж вельмі складана пераканацца ў тым, што гэта не падман . Збіраць грошы - вялікая адказнасць, якую я пакуль не гатовы на сябе браць.

Перамагалі ў якіх-небудзь конкурсах?

Асаблівага імкнення да ўдзелу ў конкурсах ніколі не было, але так атрымалася, што мы занялі першае месца ў намінацыі «Лепшае прасоўванне ў соцсетях» на РЫФ - Рэгіянальным інтэрнэт-форуме, які штогод праходзіць у Варонежы пры падтрымцы адміністрацыі горада і збірае вялікую IT-тусоўку . Атрымалі кубак і грамату, паказалі, што мы ёсць.

Яшчэ нам выпісвалі падзяку за дапамогу ў асвятленні Алімпійскага руху ад кіравання маладзёжнай палітыкі Белгарада.

Група «Белгарад - гэта цікава» - гэта асноўны твой крыніца даходу?

Няма, група прыводзіла кліентаў для SMM, з дапамогай яго ўжо атрымлівалася зарабіць на жыццё.

Гэта значыць на адну паспяховую групу ў соцсеть не пражыць?

Ну як сказаць, МРОТ праз БЭИ збіраецца. Наогул на дадзены момант даход групы складае 50-70 тысяч рублёў у месяц, хаця бывае і несезон. Зразумелая справа, што гаворка ідзе не аб чыстым даходзе, большая частка прыбытку сыходзіць на прасоўванне і ганарары аўтарам.

Добра, а што ўяўляе сабой праца SMM і як ты стаў гэтым займацца?

SMM - гэта адзін з падраздзелаў маркетынгу, чалавек якога бяруць у кампанію на гэтую пасаду, займаецца сацыяльнымі сеткамі. Калі казаць пра Укантакце, то гэта стварэнне, афармленне і вядзенне супольнасці. Яно павінна быць цікавым мэтавай аўдыторыі брэнда, пад які стваралася. Гэта першая задача SMM-спецыяліста, другая задача - утрымаць аўдыторыю, трэцяя - інфармаваць, чацвёртая - працаваць з негатывам і каментарамі.

Пасля таго як я сышоў з 2do2go, для нас з Аняй SMM стаў асноўным відам дзейнасці. Атрымалася папрацаваць з многімі Белгародскай кампаніямі, з апошніх і найбольш яркіх - цырульня «Chop-Chop» і паб «Дзекабрыст». У іх практычна ўся рэкламная кампанія праводзілася праз інтэрнэт.

Пра тое, як паводзіць сябе «афлайн» расказваем адміністратару за стойкай, што трэба рабіць, каб кліенты падпісаліся, напрыклад, на Инстаграм. Прыцягваць людзей можна па-рознаму, хоць зніжкамі, хоць цукеркамі.

Я лічу, што калі ёсць мазгі, то развіць свой бізнэс праз прасоўванне ў інтэрнэце нескладана.

Як думаеш, SMM - гэта тваё прызванне?

Думаецца, што маё прызванне - маркетынг. Зараз я аддаліўся пекла карпаратыўнага SMM - Ў Белгарадзе Пакуль ня гатовыя за гэтя плаціць, А Нават па 10 тысяч РУБЛЁЎ у месяц. Мы ды гэтага гадзіне вучым Рэгіён укладваць нармальныя Грошы Ў інтэрнэт-рэклама, таму Што Ў «афлайн» рэклама Ў нас круцяцца буйныя торбы. У Сталіцы інтэрнэт бюджэты ўжо Даўно пераганяюць выдаткі «афлайна». Важко частка маёй Працы Ў Тым, Каб растлумачыць людзям, Што Ім гэтя Трэба - Вельмі моцна ўпіраюцца, аргументуюць Тым, Што ня бачаць мая Праца, ня могуць памацаць. Чалавек Можа ўбачыць часопіс, але не бачыць ахопу, якое не ведае колькі людзей адкрылі Яго старонках, колькі чыталі. На самай справе ў інтэрнэце куча статыстыкі, калі ўмець з ёй працаваць, то можна тварыць цуды. У той жа час аўдыторыю часопіса адсачыць вельмі складана, а яе падлік вядзецца вельмі груба.

Напрыклад, тыповы камерцыйны часопіс Белгарада можа заявіць, што раскідвае свае нумары па ўсіх «Шакаладніца», у іх ходзіць 10 тысяч чалавек у месяц, а значыць яны нас чытаюць. Тое ж самае з віслымі на вуліцы экранамі, уладальнікі якіх сцвярджаюць: «Вашу рэкламу ўбачаць 20 тысяч чалавек у дзень!», Зрабіўшы такую ​​выснову па сярэдняй праходнасці міма гэтага слупа. На справе гэтай аб'явы можа ніхто не ўбачыць. Рэклама ў інтэрнэце добрая яшчэ і тым, што ў інтэрнэце можна ўсё памяняць - не спадабаўся фармат аб'явы - праз гадзіну памянялі на зусім іншае, у часопісе так не атрымаецца.

Мы спрабуем развіваць усю галіну, заганяючы бізнэс у інтэрнэт. SMMщиком быць складана, ёсць нават жарт з гэтай нагоды: «Калі глядзіш на SMMщика, незразумела - працуе ён ці адпачывае?». У Белгарадзе практычна ўсім падавай канверсію, многія не хочуць працаваць з рэйтынгам. Не хачу тыкаць пальцам, але ёсць тыя, каму наогул без розніцы, што пра іх думаюць.

Даводзілася наведваць бізнес-трэнінгі або можа быць самому выступаць у ролі трэнера?

Калі я толькі пачаў займацца маркетынгам, прачытаў шмат кніг. Усім, хто займаецца бізнэсам я раю кнігі выдавецтва «Ман, Іваноў і Фербер», у многіх з іх мала вады і шмат слушных саветаў. Пазней я пачаў ездзіць на галіновыя канферэнцыі ў Маскву, слухаў іншых людзей, глядзеў кейсы.

Сам выходзіў на Белгародскай пляцоўкі, выступаў у Маргарыты з «Рэсурсу», думаю, у бліжэйшы час будзе выступ разам з іншымі хлопцамі ў «дзекабрыстаў». Даўно выношваю план арганізаваць сваю канферэнцыю, але пакуль галіна здаецца яшчэ слабой. Гэтым летам клікалі выступіць у белго, але не атрымалася, быў заняты, у наступны раз паспрабую прыйсці.

Ёсць рэцэпт стварэння паспяховай групы?

Калі вы раптам вырашылі прасунуць свой брэнд праз сацыяльныя сеткі, то трэба паспрабаваць для пачатку хаця б самому ўнікнуць у гэты SMM, паспрабаваць зразумець, навошта людзям наогул трэба знаходзіцца ў гэтай групе. Я думаю, што калі ёсць выдатная ідэя, то можна смела ствараць супольнасць і праз паўгода ў ім ужо будзе мільён чалавек. Гэта можна заўважыць па папулярным видеоблогерам і хлопцам, якія прыдумляюць клёвыя рэчы, напрыклад, «Бясплатны Белгарад».

Адчуваеш, што ідэя добрая - трэба яе развіваць з усіх сіл, а калі здаецца дрэнны, то шукаць новую. Лепш за ўсё прыдумаць тое, што ніхто не рабіў да цябе. Па гэтым прынцыпе я вырашыў адкрыць сваю справу.

Ты пра «Фотогравируй»?

Дзесьці год таму я зразумеў, што дзякуючы БЭИ ёсць велізарная куча людзей, якая чытае тое, што я пішу, у мяне ёсць прама такая ўлада, я магу ўзяць і нешта прасунуць, вывесці людзей на вуліцу, таму я, вядома ж , вырашыў ісці ў палітыку ... жарт - я проста арганізаваў пару-тройку канцэртаў. Усе яны прайшлі дастаткова ўдала, атрымалася зарабіць грошы, якія сталі стартавым капіталам для «Фотогравируй».

Ідэя праекта зарадзілася падчас невялікага адпачынку, калі мы з Аняй паехалі ў Піцер. Там мы ўпершыню ўбачылі кропку ад франшызы «фатаграфуе», нам яна вельмі спадабалася. Многія нашы кліенты ўспрымаюць гэта як магію, не разумеючы, як наогул магчыма перанесці фатаграфію на метал. На самай справе тэхналогія не занадта складаная - алмазная іголка выбівае на нарыхтоўцы мікра-паглыблення, а высокае дазвол станка дазваляе стварыць бачнасць фотаздымкаў на метале.

Далучацца да франшызе і плаціць роялці не хацелася, думалі, як можна арганізаваць усё самім, але апынулася, што дастаць і прывезці ўсё абсталяванне вельмі складана, ды і парадкам даражэй. У франшызы наадварот, усе механізмы ўжо адладжаны, яны гэтай справай займаюцца апошнія 7 гадоў, станкі прывозяць з Англіі, прадастаўляюць добрую тэхпадтрымку.

Уключаючы наш астравок у МегаГринне, кошт запуску праекта склала 1 млн рублёў. Ўзровень акупляльнасці апынуўся даволі высокім - затраты адбілі практычна за год, я баяўся, што ўсё будзе горш, але людзям ідэя спадабалася.

Якія планы на будучыню?

Хачу пашырыць свой рытэйл, вельмі хочацца адкрыць тое, што будзе працаваць і прыносіць грошы. Калі толькі адкрыўся наш «Фотогравируй», мы працавалі з Аняй ўдваіх, зараз у нас з'явіўся наёмны супрацоўнік, хутка будзе другі і мы зможам пакідаць кропку працаваць самастойна. Мы стаялі за стойкай самі, бо мне яшчэ з Макдоналдса здаецца, што трэба самастойна папрацаваць, каб зразумець, дзе цябе могуць падмануць і па што ты павінен сачыць - пакуль не пастаіш на касе, ня зразумееш, што адчувае твой прадавец. Калі мне трэба будзе раздаваць флаеры, то я найму для гэтага чалавека, але толькі таму што аднойчы сам раздаваў флаеры. Я ўпэўнены, каб разумець усе бізнэс-працэсы, трэба паўдзельнічаць у іх самастойна.

Белгарад - гэта цікава

Тэкст: Аляксандр Гранкин