Optymalizacja struktury kapitału

Działalność firmy podlega określonym cyklom życia. Aby ocenić strukturę kapitału własnego firmy i podjąć decyzję o jej optymalizacji, konieczne jest zrozumienie, na jakim etapie rozwoju firma aktualnie się znajduje. Najbardziej dynamiczny etap rozwoju i dywersyfikacji biznesu, kiedy trzeba podejmować decyzje o inwestycjach i ich źródłach. Metody modelowania finansowego pomagają uzyskać odpowiedź na pytanie, jakie źródło jest bardziej opłacalne przy inwestowaniu.

W praktyce najczęściej występuje sytuacja, w której wykorzystanie zasobów kredytowych może znacznie skrócić czas na osiągnięcie korzyści ekonomicznych, ponieważ gromadzenie zysków dla projektów jest długim procesem, a czas, jak wiadomo, to pieniądze. Ostatecznie oszczędność czasu prowadzi do szybszego rozwoju firmy i maksymalizacji zysków.

Na etapie stabilizacji zapotrzebowanie na pożyczki długoterminowe może po prostu nie powstać. Na tym etapie struktura kapitału jest normalna, w której udział pożyczonego kapitału jest minimalny.

W czasach recesji lub kryzysu plany dalsze działania firmy. Z reguły w tej chwili omawiane są środki antykryzysowe lub podejmowana jest decyzja o likwidacji. Jeśli nakreślony zostanie plan wyjścia firmy z kryzysu, to na tym etapie wskaźniki rentowności pogorszą się, a stabilność finansowa spadnie. W tej sytuacji spółka zadłuża się, a stosunek kapitału własnego do zadłużenia jest bardzo niski (co wskazuje na sytuację kryzysową). W tym przypadku struktura kapitałowa jako taka nie staje się bardziej znacząca, ale trendy w portfelu finansowym i przyszłych wskaźnikach obliczane na podstawie planu naprawczego.

Chciałbym zauważyć, że nie ma uniwersalnych kryteriów tworzenia optymalnej struktury kapitałowej. Podejście do każdej firmy musi być zindywidualizowane i uwzględniać zarówno branżową działalność, jak i etap rozwoju przedsiębiorstwa. To, co jest charakterystyczne dla struktury kapitałowej firmy, która specjalizuje się na przykład w zarządzaniu nieruchomościami, nie jest całkowicie odpowiednie dla firmy handlowej lub usługowej. Firmy te mają różne potrzeby w zakresie własnego kapitału obrotowego i różnej intensywności kapitału. Konieczne jest również uwzględnienie takiego czynnika jak reklama: spółki niepubliczne z wąskim kręgiem założycieli (udziałowców) są bardziej mobilne w podejmowaniu decyzji o wykorzystaniu zysków, co pozwala im dość łatwo zmieniać zarówno wielkość, jak i strukturę kapitału.

Struktura kapitału odzwierciedla stosunek kapitału pozyskanego i posiadanego do finansowania długoterminowego rozwoju spółki. Sukces strategii finansowej firmy jako całości zależy od optymalizacji struktury. Z kolei optymalny stosunek kapitału pożyczonego i posiadanego zależy od ich wartości.

W rosyjskim środowisku biznesowym panuje powszechne błędne przekonanie, że kapitał własny uważa się za wolny. Jednocześnie zapomina się o oczywistym fakcie: dywidendy są wypłacane za kapitał, a to prawie zawsze sprawia, że ​​finansowanie na własny koszt jest najdroższe.

Jak pokazuje praktyka światowa, rozwój tylko kosztem zasobów własnych (to znaczy przez reinwestowanie zysków w firmie) zmniejsza pewne ryzyko finansowe w biznesie, ale jednocześnie znacznie zmniejsza tempo wzrostu wielkości przedsiębiorstwa, głównie przychodów. Wręcz przeciwnie, przyciągnięcie dodatkowego kapitału pożyczonego przy odpowiedniej strategii finansowej i wysokiej jakości zarządzaniu finansami może radykalnie zwiększyć dochody właścicieli przedsiębiorstw z zainwestowanego kapitału. Powodem jest to, że wzrost zasobów finansowych przy odpowiednim zarządzaniu prowadzi do proporcjonalnego wzrostu sprzedaży i często zysku netto. Dotyczy to zwłaszcza małych i średnich przedsiębiorstw.

Jednak struktura kapitałowa nadmiernie obciążona pożyczonymi funduszami nakłada nadmiernie wysokie wymagania co do jej rentowności, ponieważ zwiększa się prawdopodobieństwo braku płatności i zwiększa ryzyko dla inwestora. Ponadto klienci i dostawcy firmy, zauważając wysoki udział pożyczonych środków, mogą zacząć szukać bardziej wiarygodnych partnerów, co doprowadzi do spadku przychodów. Z drugiej strony zbyt niski udział kapitału pożyczonego oznacza niepełne wykorzystanie potencjalnie tańszego źródła finansowania niż kapitał własny. Taka struktura prowadzi do wyższych kosztów kapitałowych i zawyżonych zwrotów z przyszłych inwestycji.

Optymalną strukturą kapitału jest stosunek źródeł własnych i pożyczonych, co zapewnia optymalny stosunek między poziomami, tj. maksymalizuje wartość rynkową przedsiębiorstwa. Przy optymalizacji kapitału konieczne jest rozważenie każdej jego części.

Kapitał charakteryzuje się następującymi dodatkowymi punktami:

• Prostota atrakcyjności (potrzebujesz decyzji właściciela lub bez zgody innych podmiotów gospodarczych).
• Wysoka stopa zwrotu z zainwestowanego kapitału, ponieważ nie płaci się odsetek za zbieranie funduszy.
• Niskie ryzyko utraty stabilności finansowej i upadłości przedsiębiorstwa.

Wady funduszy własnych:

• Ograniczona ilość atrakcji, tj. niemożliwe do znacznego rozszerzenia działalności gospodarczej.
• Nie wykorzystuje się możliwości zwiększenia zwrotu z kapitału poprzez przyciągnięcie pożyczonych środków.

Zatem przedsiębiorstwo, które wykorzystuje tylko własne fundusze, ma najwyższą stabilność finansową, ale możliwości zwiększenia zysku są ograniczone.

Zalety pożyczonego kapitału:

• Szerokie możliwości pozyskiwania kapitału (z zabezpieczeniem lub gwarancją).
• Zwiększenie potencjału finansowego przedsiębiorstwa, w razie potrzeby, zwiększenie wielkości działalności gospodarczej
• Możliwość zwiększenia zwrotu z kapitału.

Wady pożyczonego kapitału:

• Trudność przyciągania, ponieważ decyzja zależy od innych podmiotów gospodarczych.
• Potrzeba zabezpieczenia lub gwarancji.
• Niski zwrot z aktywów.
• Niska stabilność finansowa przedsiębiorstwa.

W związku z tym przedsiębiorstwo wykorzystujące kapitał pożyczony ma większy potencjał i możliwość zwiększenia zwrotu z kapitału. Jednak stabilność finansowa zostaje utracona.

Pozdrawiam Young Analyst